U nagloj početnoj afirmaciji dizajnera Jonathana Barnbrooka važnu ulogu imalo je pojavljivanje njegovih radova u knjizi Ricka Poynora Typography Now (1991.), utjecajnom pregledu tipografskih tendencija na obzoru digitalne epohe. Barnbrookove bastardne tipografije i rani eksperimenti s kompozicijom teksta izvrsno su podržavali Poynorovu tezu o pojavi grafičkog jezika čije je globalno širenje bilo potaknuto novim, digitalnim oruđem. No svojim izrazito britanskim estetskim senzibilitetom Barnbrook se izdvajao u odnosu na korpus američkih i nizozemskih autora koji su prevladavali u knjizi. Od njih se razlikovao na način sličan onome na koji su se predstavnici britanskog (a posebice škotskog) Art Nouveaua nekada razlikovali od svojih suvremenika s kontinenta.